Bir Alman deneysel fizikçi ve üniversite profesörü olan Erich Fischer öğrenimini Bonn, Münih ve Berlin Üniversiteleri'nde tamamladıktan sonra 1937'de Max Planck Enstitüsü'nde molekül fiziğinde çalışmaya başlamış, daha sonraları da Berlin ve Tübingen Üniversiteleri'nde öğretim üyeliğine geçmiştir. Savaş sırasında çekirdek fiziğinde çalışmış, savaştan sonra tekrar molekül fiziğine dönmüştür.

1951'de Prof. Heisenberg'in telkini ve Genel Fizik Enstitüsü müdürü Prof. Hayri Dener'in girişimi ile Ankara Üniversitesi, Fen Fakültesi’ne davet edildiği zaman Tübingen Üniversitesi'nde profesör olarak görev yapıyordu. Molekül fiziği alanında, özel olarak polar sıvıların dielektrik rölaksasyon ölçülerinde bir çok araştırma yayımlamış bir uzmandı. Erich Fischer, 19 Mart 1951'de AÜ, FF'ne katılmış, beş buçuk yıl orada çalıştıktan sonra 30 Eylül 1956'da ayrılmış ve Almanya'ya dönmüştür. Prof. Fischer, Genel Fizik Enstitüsü'ne katılınca, bir yandan atom, molekül ve çekirdek fiziği konularında bir temel ders vermeye başlamış [Denel Fizik Enstitüsü öğretim görevlilerinden Rauf Nasuhoğlu bu dersi tercüme etmişti], öte yandan dielektrik rölaksasyon konusundaki araştırma programını hiç vakit geçirmeden yürütmeye koyulmuştur.

Tübingen Universitesi'nden getirdiği basit bir alet yardımıyla, asistan Adnan Şaplakoğlu enstitüdeki ilk doktora çalışmasına başlamış, kısa bir süre sonra Almanya'dan gelen bir öğrenci, F. Dieringer, gene kısmen Tübingen'den getirilmiş, kısmen Ankara'da imal edilmiş ve rezonans yoluyla dielektriklik ölçüleri yapmaya yarayan bir alet kullanarak diploma çalışmasına girişmiş, böylece Fischer'in Ankara'ya gelmesinden sonra bir yıl geçmeden üç dört elemanın katıldığı bir araştırma grubu kurulmuştur. Doktorasını yapan asistanın ayrılması ve onun yerine yeni bir asistanın katılmasıyla grubun eleman sayısı pek değişmeden araştırma etkinliği aşağı yukarı on yıl büyük kısmı Fischer'in, bir kısmı da Rauf Nasuhoğlu'nun yönetiminde olmak üzere devam etmiştir. Bu çalışmalarla, Adnan Şaplakoğlu'nun doktora tezi, F. Dieringer'in Tübingen Universitesi'ne sunduğu diploma ve doktora tezleri, Numan Zengin, Kenan Bakın, Mübeccel Ergun, Ethem Tokmakçıoğlu'nun doktora tezleri Prof. Fischer'in yönetiminde, Ziya Güner ve Muzaffer Oral'ın doktora tezleri de Rauf Nasuhoğlu'nun yönetiminde tamamlanmıştır; ayrıca 20 kadar da mühendislik yüksek lisans tezi yapılmıştır.

Araştırma programı dışında E. Fischer'in AÜ, FF'nde önayak olduğu başka bir akademik girişim, yüksek fizik mühendisliği adıyla yeni bir diploma programı kurulmasıdır. Fakültede fizik dalına öğrencilerin çok az ilgi göstermesinin esas nedenini, Türkiye'de fizik öğretmeni dışında --örneğin kimyager ya da kimya mühendisi gibi-- bir fizikçi kavramının henüz yerleşmemiş olmasına, böylece öğretmenlik dışında uygulayıcı, geliştirici ve araştırıcı olarak çalışacak fizikçilere duyulan gereksinmenin öğrencilerce bilinmemesine bağlayan Fischer, bu gereksinmeyi açıkça ortaya atacak bir yeni diplomanın ve ünvanın faydasını farketti ve Almanya'daki Diplom-Physiker terimine karşılık fizik yüksek mühendisliği derecesini önerdi. Fakültedeki meslekdaşları, başta Hayri Dener, Besim Tanyel ve Rauf Nasuhoğlu'nun yardımlarıyla hazırlanan fizik mühendisliği programı yetkili kurullarca benimsenerek iki yıl gibi kısa bir sürede yürürlüğe kondu. Bu program, Türkiye'de fizik dalına ilginin artmasında önemli rol oynamış ve başka üniversitelerimizde de başlatılan fizik yüksek mühendisliği programlarının öncüsü olmuştur [Bu bölümler, Prof. Erdal İnönü'nün, Naif Türetken ile beraber yazmış olduğu ve Türk Fizik Vakfı'nın çıkardığı Fizik adlı Ağustos 2003 tarih ve 17. Sayılı derginin, Sayfa 2 – 5’de yayımlanmış olan makalesinden alınmıştır.] (Prof.Dr. Erdal İnönü)